Kortid, visst ikkje no?

Kortid passar da

å ta tak i draumen din,

visst ikkje no?

Kortid passar da

å unna seg da besta,

visst ikkje no?

Kortid passar da å seia,

”Eg elskar deg!”

Springa barbeint i graset

på livets veg,

visst ikkje no?

Kortid skal du slutta

å bry deg om kva alle andre syns,

visst ikkje no?

Kortid skal du elska deg sjølv 

for den du er,

visst ikkje no?

Kortid skal du våga

å visa ditt sanne ”Eg”,.

Den som du verkeleg er,

som er heile deg,

visst ikkje no?

Eg undrast berre på om du også kjenner

At livet mesta renn ut mellom hender

som sand i eit timeglas.

Brått er det tomt.

Utanfor glar sola. Snart er da skumt….

Du kan ikkje venta i all æva.

Så

-kortid skal du våga å leva,…..

- visst ikkje no?

Linda Fosse

Askeland Gard 28. Mars 2012

Kva hindrar deg?

Kva hindrar deg i å følgja den draumen du har?
Kva hindrar deg i å følgja dei ukjente far?
Kva hindrar deg i å velja og sleppa taket
på det som du ikkje vil ha tilbake?

Kva hindrar deg leva eit liv du fortjena,
der du er ei dronning, og ikkje ein tjenar?
Der du set agendaen. Tar roret i famn
og loser deg sjølv til di riktige hamn.

For dagane går medan du sit og ser
på at skuta ho seglar. Men kor er da ho fér?
Om du ikkje tar roret so hamnar du lett
på eit skjer eller ein holme som ikkje er rett.

Du må våga ta ansvar. Våga følgja din veg
og finna den hamna som er riktig for deg.
Den stranda og hamna som kjennes so rett,
der du lever og veks og er glad, rett og slett.

Berre tanken på stranda gjer at da kriblar i kroppen.
No er da du som er skippar! Du står der i toppen
av masta og skoda mot den ukjente lei.
Du veit kursen er rett. Da her er din vei.